မိေထြးေမေမ

မိေထြး၊ ပေထြးဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းဟာ သားသမီးရွိေနၿပီးသား မိသားစုဘ၀ထဲ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ဒါမွမဟုတ္ အမ်ဳိးသားေတြကို ရည္ညႊန္းတံဆိပ္ကပ္လုိက္တာလို႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲ မၾကာခဏ ခံစားရပါတယ္။

ကၽြန္မေယာက္်ားနဲ႔ကၽြန္မအတူေနခဲ့တာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာပါၿပီ။ခင္ပြန္းနဲ႔အတူပါလာတဲ့သားသမီးငယ္ေလးေတြ ကို လူလားေျမာက္လာတဲ့အထိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ 

သူတို႔ေလးေတြဟာ နဂိုက သူတို႔ရဲ႕မိခင္နဲ႔အတူေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ကာလေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာကၽြန္မတို႔နဲ႔ အတူတူ ကုန္ဆံုးျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ကၽြန္မတို႔အားလံုး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္ေျပ ညီညႊတ္ဖို႔၊ မိသားစုသစ္နဲ႔ အံ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားလုပ္ယူခဲ့ရတယ္။

အားလပ္ရက္ေတြကိုအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ျဖတ္သန္းၾကတယ္။အတူတူခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတယ္။ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးေတြအတူတူလုပ္ၾကတယ္။ ေဘ့စ္ေဘာကစားၾကတယ္။ဗီဒီယိုဇာတ္ကားေတြငွားၾကည့္ၾကတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သူမ်ားနယ္ေျမကိုသြားၿပီးက်ဴးေက်ာ္ေနတဲ့ အျပင္လူတစ္ေယာက္လို ခံစားေနရတုန္းပါပဲ။ 

ကၽြန္မမပါတဲ့မိသားစုအတြင္းစည္းမွာကၽြန္မအတြက္ ျဖတ္ေက်ာ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ကန္႔သတ္နယ္စည္းတစ္ခု ျခားေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ 

 ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သားသမီးမထြန္းကားတာမို႔ မိဘေနရာကေန အုပ္ထိန္းရတဲ့အေတြ႕အႀကံဳဆိုလို႔ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ သားသမီးေလးေယာက္ပဲရွိတာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းမိတယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားမွာရွိေနတဲ့သံေယာဇဥ္ကိုငါဘယ္ေတာ့မွသိႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူးေလလို႔ ေတြးမိၿပီးေတာ့ေပါ့။

ကေလးေတြႀကီးလာလို႔တစ္ျခားၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ကၽြန္မေယာက္်ားခင္မ်ာရင္ကြဲပက္လက္ျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ရွာတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ ပံုမွန္အဆက္အသြယ္ရဖုိ႔ အင္တာနက္ အီးေမးလ္စနစ္ကို ကၽြန္မတို႔စၿပီး သံုးလိုက္ၾကပါတယ္။ ေန႔စဥ္အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြကို အီးေမးလ္ကေနတစ္ဆင့္ အျပန္အလွန္ေပးပို႔ၾက တယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ အားလံုးဆံုၾကတဲ့အခါ စာေရးၿပီး စကားေတြ အျပန္အလွန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္..
လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဒီလိုေခတ္မီ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြဟာ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီးေျပာတာေလာက္ အားရေႏြးေထြးမႈမရွိလွပါဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ “ေဖေဖ” လို႔ အစခ်ီၿပီး ပို႔လာတဲ့စာက ကၽြန္မကို အေမ့ခံတစ္ေယာက္လို၊ အပယ္ခံတစ္ေယာက္လို ခံစားရေစပါတယ္။ 

ကၽြန္မခင္ပြန္းနဲ႔အတူ ကၽြန္မရဲ႕နာမည္ပါ ပူးတြဲပါလာတဲ့အခါမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ကၽြန္မအတြက္ အေပ်ာ္ဆုံုးေန႔ျဖစ္ရ ပါေတာ့တယ္။ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ဟာလည္းမိသားစု၀င္တစ္ဦးလိုခံစားလာရပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မတို႔ၾကားထဲမွာေတာ့ စည္းႀကီးတစ္ခုျခားေနဆဲပါပဲ။

တစ္ညမွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ တယ္လီေဗးရွင္းၾကည့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔ သူ႕အစား ကၽြန္မကပဲ အီးေမးလ္ကိုလက္ခံလိုက္ပါတယ္။အြန္လိုင္းေပၚတက္လုိက္ရင္ပဲအီးေမးလ္တစ္ေစာင္ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သမီးႀကီးမာဂိုဆီကပါ၊ သူလည္း ညဥ့္နက္မွ အင္တာနက္သံုးေနဟန္ရွိပါတယ္။ 

အရင္ကလိုပဲစကားေျပာတဲ့Chat Box ေလးထဲမွာအျပန္အလွန္စာေရးၿပီး ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးရ သတင္းေ လးေတြကို အျပန္အလွန္ေျပာျပၾကတယ္။ တစ္ခုရွိတာက အဲဒီလိုမ်ဳိး အျပန္အလွန္စာေရးၿပီး စကားေျပာတဲ့အခါမွာ တစ္ဘက္နဲ႔တစ္ဘက္ မျမင္ရတာလဲပါတယ္။ သမီးႀကီးကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီဘက္မွာ သံုးေနတာကို ဘယ္သူ ဘယ္၀ါလဲဆိုၿပီး မေမးခဲ့တဲ့အတြက္.. သူ႕အေဖလား၊ ကၽြန္မလားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာသိဟန္မတူပါဘူး။ (သူ႔အေဖလို႔ပဲ ထင္ေနပံုရပါတယ္..)
အဲဒီညက သမီးႀကီးကိုယ္တိုင္က မေမးခဲ့သလို၊ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ကလည္း သူ႔အေဖမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ထုတ္မေျပာခဲ့ပါဘူး။

 ေဘာလီေဘာ ေနာက္ဆံုးရသတင္းေတြ၊သမီးႀကီးကသူတို႔ေက်ာင္းမွာလုပ္မယ့္ကပြဲအေက်ာင္းေတြေျပာၾကၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ညဥ့္နက္ေနၿပီမို႔ အိပ္ရာ၀င္သင့္ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။ 

သမီးႀကီးက “ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ေနာက္မွပဲ ဆက္ေျပာၾကမယ္ေနာ္၊ ခ်စ္တယ္” တဲ့..။
ဒီစာကိုဖတ္ၿပီး ကၽြန္မ လိႈက္ခနဲ၀မ္းနည္းသြားတယ္၊ ကၽြန္မသိလိုက္ပါၿပီ၊ သမီးႀကီးဟာ တစ္ခ်ိန္လံုး သူ႔အေဖနဲ႔စကားေျပာေနတာလို႔ ထင္ေနခဲ့တာကိုး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ သမီးႀကီးၾကားမွာ အဲဒီလိုမ်ဳိး တီတီတာတာစကားေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဖူးလို႔ပါပဲ။ 

သူ႕ကို ကၽြန္မ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမေျပာမိခဲ့တဲ့အတြက္လည္း အျပစ္က်ဴးလြန္မိသလို ခံစားရပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ အခုမွ ဖြင့္ေျပာလုိက္လို႔ သမီးႀကီးရွက္ရႊံ႕သြားတာမ်ဳိးကိုလည္း ကၽြန္မ မလိုလားပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကို႐ုိး႐ိုးေလးပဲ စာျပန္လုိက္ပါတယ္။ 

“သမီးကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ပါေစကြယ္”လို႔။
ကၽြန္မထပ္ၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။ ကၽြန္မဟာသူတို႔ရဲ႕မိသားစုထဲကိုမဖိတ္ေခၚဘဲကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ လူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါလား။ 

ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိေတာ့သလို ဟာတာတာႀကီးခံစားလုိက္ရတယ္။ တစ္မ်ဳိးႀကီးပါပဲ။

 ေနာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကို ပိတ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး လက္ေတြက ကီးဘုတ္ေပၚ အေရာက္ သမီးႀကီးရဲ႕ စာတစ္ေစာင္ေပၚလာတယ္။

 ၾကည့္ပါဦး “ေဖေဖ့ကိုလည္း သမီးအစားေျပာေပးပါဦးေနာ္၊ ဂြတ္ႏိုက္ပါပဲ” တဲ့..။ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲတက္လာလို႔ ေ၀၀ါးေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔အတူကြန္ပ်ဴတာကိုကၽြန္မပိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္..။ ။

<စည္သူ>

By Judy E.Carter

ကိုးကား။ ။ Chicken soup for the soul